Meditatie

 

Vrucht dragen

Mattheűs 13

Sommige mensen hebben de gave om prachtige verhalen te vertellen. Wie herinnert zich niet de meester of juffrouw van school die zo beeldend kon vertellen dat je ademloos aan zijn of haar lippen hing. Verhalen uit de Bijbel of uit de geschiedenis, we vergeten ze nooit meer.

Jezus verhaalt aan Zijn volgelingen veel gelijkenissen, verhalen die uit het leven van die dag gegrepen zijn. De onderwerpen zijn vertrouwd en roepen herkenning op. De boodschap van deze verhalen is echter minder simpel. Jezus daagt de mensen uit om goed over Zijn woorden na te denken. Een van deze gelijkenissen is het verhaal van de zaaier. We vinden de gelijkenis in

Mattheüs 13. Het verhaal staat aan het begin van de derde  grote redevoering (van de vijf) van de Heiland.

Jezus verlaat het huis en gaat naar het meer van Galilea. Hij stapt in een boot en meert af. Door te spreken vanaf het water kan de boodschap goed door de mensen gehoord worden. Iedereen die wel eens bij het meer van Galilea is geweest, weet dat je vanaf het meer een geweldige akoestiek hebt.  Jezus gaat zitten, zoals te doen gebruikelijk voor een leermeester in die dagen, en vertelt een verhaal over een zaaier. Voor de mensen van die tijd was het een bekend beeld. Veel mensen leefden immers van wat de bodem aan voedsel opbracht.

Maar het is wel een bijzonder verhaal. Welke boer verspilt zoveel zaad door ruimhartig te strooien langs de weg, of op een akker met stenen, of tussen de dorens? Welke boer zou niet eerst zijn grond ontginnen en zaairijp maken? Deze landbouwer strooit met ruime hand het zaad op het land. Veel gaat verloren maar de oogst is bijzonder. Normaal is dat de grond in Israël een zeven- tot tienvoudige opbrengst oplevert. Hier is het minimaal dertig. De opbrengst van het zaad dat afkomstig is uit de goede grond, vergoedt ruimschoots het verspilde zaad.

In de uitleg die Jezus later geeft aan Zijn discipelen, blijkt dat het voortbrengen van vruchten een gevolg is van een leven volgens de norm van het koninkrijk van God. Dit betekent in de context van Mattheüs, volgens de richtlijnen van de Bergrede; diegene die het Woord hoort en begrijpt, en vrucht draagt, is als het zaad dat in goede aarde gezaaid is.

Waarom spreekt Jezus in gelijkenissen? Waarom geeft Hij niet klip en klaar de feiten weer? Dit heeft alles te maken met het mysterie van het koninkrijk.

Wat wil Jezus ons vertellen in deze gelijkenis?

Een belangrijk thema van het Mattheüsevangelie is het ‘Koninkrijk der hemelen’. Israël had hier hoge verwachtingen van. Het uiteindelijke oordeel zou worden voltrokken: de vijanden zouden het land worden uitgejaagd en het vrederijk zou aanbreken onder het koningschap van de Zoon van David. Van dit koninkrijk is echter zo weinig zichtbaar. De mensen ervaren de gebrokenheid van het leven nog aan den lijve. Het is zo anders dan gedacht en gehoopt. En wie herkent dit niet in zijn eigen leven? Ziekte, moeite, teleurstelling, gebrokenheid…, we hebben er allemaal mee te maken.

Het koninkrijk is nog verborgen. Misschien komt dit wel omdat de Koning zo afwezig lijkt. Bij ieder koninkrijk staat een vorst aan het hoofd. Jezus manifesteert Zich niet als een wereldleider Die wel eens flink orde op zaken stelt. Zijn koninkrijk voldoet niet aan de spelregels van deze wereld.

Jezus vertelt in de gelijkenissen geen succesverhalen. De gelijkenis van de zaaier beschrijft dat het koninkrijk van God te maken heeft met falen en met slagen. Het koninkrijk is nog niet zichtbaar voor iedereen. Alleen zij die geloven, weten dat het gekomen is in Jezus de Messias. Hij is Koning van het Rijk dat eenmaal zal doorbreken. Dan zal iedere knie zich voor Hem moeten buigen en erkennen dat Hij de werkelijke macht heeft in de hemel en op aarde. Nu kijken wij nog door middel van een spiegel in een raadsel. Vol verwachting zien wij uit. Kom Heere Jezus, kom!

Anneke van Maanen