Meditatie
Samen leven uit Gods liefde
Efeze 3:14-21
Er
wordt op dit moment nog volop gediscussieerd of we straks als christelijke
gemeente weer in de kerk mogen zingen. Wordt het Covid-19 virus verspreid
wanneer er gezongen wordt? Het feit dat veel koorleden besmet zijn geraakt met
het virus, lijkt deze mening te ondersteunen. Niet meer zingen in de kerk, daar
willen we als gemeente niet aan denken. Wat een verschraling wanneer alle zang
verstomt. Eén stem kan al mooi klinken, maar samen zingen heeft meerwaarde. Niet
iedere stem heeft eenzelfde bereik. De een heeft een zwaar en donker keelgeluid,
de ander kan heel hoog zingen. Al die stemmen samen vormen
één lied,
één
melodie.
In de brief aan de gemeente van Efeze benadrukt
Paulus de eenheid van de gemeente. Had de HEERE Zich in het verleden exclusief
verbonden met het volk Israël, na Pinksteren mogen ook niet-Joden zich voegen
bij de God van Abraham, Izak en Jacob. In de gemeente van Christus komen Jood en
niet Jood bij elkaar en mogen ze één
zijn in Christus. ‘Door Hem hebben wij beiden door
één Geest
de toegang tot de Vader’, schrijft Paulus in 2:18.
Paulus is door de Heere in dienst genomen om het
Evangelie aan de niet-Joden te verkondigen. Hij ziet het als een bijzondere
genade, hij de apostel die de gemeente eerst heeft vervolgd. Hij beschouwt het
als een eer om onder de heidenen de onnaspeurlijke rijkdom van Christus te
verkondigen (2:8). Het in dienst staan van deze verkondiging brengt Paulus geen
maatschappelijke roem en aanzien. Hij bevindt zich op het moment dat hij de
brief schrijft in de gevangenis (3:1; 4:1; 6:20). Het feit dat Paulus
verdrukkingen lijdt, zou voor de gemeente een oorzaak kunnen zijn om de moed te
verliezen.
Paulus buigt daarom zijn knieën. Hij bidt dat
God de gemeente met kracht zal versterken. Met als doel dat Christus door het
geloof in de harten van gelovigen woont. Het woord wonen betekent je ergens
vestigen. Niet om er na een kort verblijf weer te vertrekken, maar blijvend deel
uit te maken van je leven. Iemand met wie je zo verbonden bent, daar raak je ook
mee vergroeid. Er ontstaat een hechte band, waarin je groeit in liefde. De
relatie met Christus heeft alles te maken met het geworteld en gefundeerd zijn
in de liefde. Een plant heeft wortels nodig om vruchten te kunnen dragen. En een
fundament is nodig voor stabiliteit en stevigheid ondanks de
weersomstandigheden. Zo mag een gelovige groeien en bloeien en vast staan in
Christus en in Zijn liefde.
Deze liefde is zo groot dat zij alle kennis te
boven gaat. Dat kan geen mens alleen bevatten. Daar hebben we anderen bij nodig.
We weten ons verbonden met mensen die ons zijn voorgegaan, gelovigen die leefden
met Christus. We mogen ons ook één
weten met gelovigen nu. Niet alleen met mensen in Nederland maar ook met
gelovigen wereldwijd. Met Joden en niet-Joden, met blank en bruin, met klein en
groot, met jong en oud. Samen één
te zijn in Hem zoals Paulus ons voorhoudt. Alleen met elkaar kunnen we iets
ontdekken van de grootheid van Zijn liefde, van Zijn genade. De lengte van die
liefde reikt tot aan het einde van ons leven en de hoogte brengt ons tot voor
Zijn troon. De diepte verzekert ons dat er geen put zo diep is of Zijn liefde
weet ons ook daar te vinden.
Als gemeente mogen we Hem aanbidden en Hem alle
heerlijkheid brengen. Wanneer we als gemeente op deze toonhoogte elkaar vinden,
ligt een loflied op onze lippen. We worden opgeroepen om als gemeente in deze
wereld de lofzang gaande te houden. Zingt u mee? Nu nog even niet samen in de
eredienst, maar dit kan ook in kleine, huiselijke kring.
Anneke van Maanen-Witteveen